เหนื่อยแค่ไหน ที่ผ่านมา
อดทนกันมาเท่าไร
หมดใจ ทุ่มเททุ่มไปให้เธอ
ดูโง่งมจนเกินใคร ฉันคล้ายคนเพ้อเจ้อ
ยอมเจ็บ ยอมทําเพื่อคําว่ารัก
ไม่เคยใช้หรอกสมอง เมื่อใจมันเป็นของเธอ
ฉันไม่เคย เผื่อใจให้ใครคนไหน
เจ็บเท่าไรไม่เคยจํา ไม่รู้ต้องชํ้าไปถึงเมื่อไร
อยู่ไป ก็แพ้ทางเธออย่างนี้
รักเธอมากก็ยิ่งเสียใจ รักเท่าไรก็ได้เท่านี้
มันคงถึงวันหนึ่ง ที่ฉันจะต้องทบทวน
อยู่ต่อไปหรือควรตัดใจ พอแค่นี้
เธอไม่เห็นเคยแคร์ ไม่เห็นใยดี
ฉันไม่มีความหมาย
ขาดเธอไป ก็กลัวว่าใจ ทนไม่ไหว
อยู่ไปก็รู้ว่าเจ็บ อยู่ไปก็รู้ไม่จบสักที
ไม่เคยใช้หรอกสมอง เมื่อใจมันเป็นของเธอ
ฉันไม่เคย เผื่อใจให้ใครคนไหน
เจ็บเท่าไรไม่เคยจํา ไม่รู้ต้องชํ้าไปถึงเมื่อไร
อยู่ไป ก็แพ้ทางเธออย่างนี้
รักเธอมากก็ยิ่งเสียใจ รักเท่าไรก็ได้เท่านี้
มันคงถึงวันหนึ่ง ที่ฉันจะต้องทบทวน
อยู่ต่อไปหรือควรตัดใจ พอแค่นี้
เธอไม่เห็นเคยแคร์ ไม่เห็นใยดี
ฉันไม่มีความหมาย
ขาดเธอไป ก็กลัวว่าใจ ทนไม่ไหว
อยู่ไปก็รู้ว่าเจ็บ อยู่ไปก็รู้ไม่จบสักที
อยู่ต่อไปหรือควรตัดใจ พอแค่นี้
เธอไม่เห็นเคยแคร์ ไม่เห็นใยดี
ฉันไม่มีความหมาย
ขาดเธอไป ก็กลัวว่าใจ ทนไม่ไหว
อยู่ไปก็รู้ว่าเจ็บ อยู่ไปก็รู้ไม่จบสักที
ก็รู้ว่าเจ็บ ก็รู้ไม่จบ สักที...